PRZEWODNIK ŻEGLARSKI - WYSPY KANARYJSKIE - GRAN CANARIA - EL HIERRO

Żaglem po Wyspach Szczęśliwych

Gran Canaria i El Hierro

Już starożytni Grecy i Rzymianie znali archipelag Wysp Kanaryjskich. Jednak ich nie zasiedlali, pierwsi osadnicy przybyli na wyspy dopiero w XV wieku. Brak obecności człowieka spowodowała zachowanie niezwykłej flory i fauny. Tylko Hawaje i Galapagos mają porównywalne bogactwo gatunków endemicznych. Do najsłynniejszych zwierząt należą oczywiście żółte kanarki. Nazwa wyspy nie wzięła się jednak od ptaków, ale od psa – doga kanaryjskiego nazywanego perro basto albo verdino.

Wyspy położone są na Oceanie Atlantyckim. Geograficznie należą do Afryki, jednak politycznie to wyspy hiszpańskie. Do archipelagu należy siedem głównych wysp: Teneryfa, Gran Canaria, Fuerteventura, La Gomera, Lanzarote, El Hierro i La Palma oraz sześć mniejszych. Wyspy kanaryjskie mają bardzo łagodny klimat. Najgorętsze miesiące to lipiec i sierpień, ale średnia temperatura w ciągu roku to około dwadzieścia dwa stopnie. Panuje tu całoroczna wiosna.

Trudno w to uwierzyć, ale mieszkańcy niektórych wysp tj. Gomora porozumiewali się za pomocą gwizdania. Podobno wciąż można usłyszeć ten język, jeśli podsłucha się rozmowę dwóch rodzimych mieszkańców Gomory. Warto przyjechać na wyspy w czasie karnawału. Przygotowania do niego trwają niemalże cały rok. Sama fiesta trwa trzy tygodnie. Znawcy twierdzą, że jest o niebo lepszy od tego w Rio de Janeiro.

Żeglarze kochają te wyspy ze względu na silne wiatr idealny do rejsu, ciepłe powietrze i łagodny klimat. Proponujemy zacząć wyprawę od Gran Canaria.

Gran Canaria

Gran Canaria jest najgęściej zaludnioną wyspą archipelagu. Turystyka jest tutaj bardzo dobrze rozwinięta. To głównie zasługa sprzyjającym warunkom naturalnym. Jest tutaj aż pięćdziesiąt kilometrów plaż, a krajobraz jest bardzo zróżnicowany. W sercu wyspy najbardziej widoczne są formy pochodzenia wulkanicznego. Na północnym wybrzeżu klimat jest zdecydowanie wilgotniejszy, dzięki czemu można tam uprawiać banany. Na południowym wybrzeżu popularne plaże sąsiadują z obszarem niemalże pustynnym. Na zachodzie królują wąwozy, od porośniętych piniami do pokrytych skałami wulkanicznymi.

Przez cały ten zróżnicowany krajobraz przechodzi sieć szlaków wędrownych.  Maniacy przyrody mogą udać się do Parque Rural del Nublo, który leży na stokach Pico de las Nieves, na wysokości 1949 m n.p.m. Na tym obszarze występuje największa liczba gatunków endemicznych. Rzesze turystów przyciąga tutaj bardzo długa plaża – ponad osiem kilometrów, przy której leżą sławne kurorty: San Augustin, Playa del Ingles oraz Maspalomas. Do popularnych miejscowych atrakcji należą sporty wodne i nocne imprezy. Dla każdego przybysza najwspanialszy widok to obszar piaszczystych wydm i oaz z palmami w Maspalomas. Na zachodnim wybrzeżu znajdują się mniejsze kurorty. Do najsławniejszych należy urocze Puerto de Mogan oraz Playa de Guigui.

Las Palmas de Gran Canaria, stolica i największe miasto Wysp Kanaryjskich, mieści się na mierzei. Ten istotny port na Atlantyku założyła w 1478 r. Izabela Katolicka. Pomiędzy nowoczesnymi budynkami mieszkalnymi zachowała się zabytkowa kamienica Vegueta. Niedaleko znajduje się katedra z dwiema wieżami oraz uroczy renesansowy dom Casa de Colon. Wewnątrz znajdują się eksponaty, związane z czterema pobytami Kolumba na wyspie i podkreślające wagę Wysp Kanaryjskich we wczesnych podróżach do Ameryki. W Museum Canario można dowiedzieć się na temat kultury Guanczów. Centro de Arte Moderno prezentuje współczesną sztukę Hiszpańską. Galeria mieści się w zaadaptowanym XVIII - wiecznym budynku. Tuż obok stoi Castillo de La Luz, zamek obronny z XVI wieku. Współcześnie w zamku odbywają się czasowe wystawy.  Najbardziej hałaśliwą plażą miejska jest Playa de las Canteras. Jeśli ma się już dosyć natłoku turystów warto popłynąć na jakąś mniejszą wyspę np. El Hierro.

El Hierro

W drugim wieku naszej ery na wyspie El Hierro został wyznaczony południk zerowy. W średniowieczu stało się to źródłem wielu legend. Sądzono, ze w tym miejscu Atlantyk wpada do przepaści i bezpowrotnie giną tam statki. Krzysztof Kolumb podczas swojej podróży do Ameryki nazwał to miejsce „ostatnim widocznym znakiem europejskiego świata”. Podobno w 1906 roku król Hiszpanii Alfonso XIII, bał się postawić nogi na wyspie, mimo iż widział ludzi przygotowanych na jego wizytę.

W czasie wojny domowej w Hiszpanii wyspa El Hierro stała się miejscem zsyłek opozycjonistów.

Na wyspie nie znajdzie się wielki kurortów, drogich sklepów i nocnego życia. El Hierro przyciąga poszukiwaczy ciszy i samotności. Jest to najmniejsza ze wszystkich Wysp Szczęśliwych. Krajobraz na wyspie jest bardzo zróżnicowany. Sosnowe lasy przenikają się z polami zastygłej lawy, soczystymi zielonymi łąkami i migdałowymi sadami. Nad wszystkim górują wulkaniczne stożki. Romantyczne zatoczki otoczone są majestatycznymi klifami. Naturalne baseny zapraszają do kąpieli nawet zimą. Warto spróbować tutejszych ananasów. Hodowane w dolinie El Golfo mają opinię najsmaczniejszych na Wyspach Szczęśliwych. Warto też zakosztować hierreńskiego sernika, który jest wypiekany w pobliskich cukierniach już od ponad stu lat. Lokalne jedzenie jest wyśmienita. Kuchnia opiera się na owocach morza i świeżych rybach.

Ta mała wyspa jest bardzo ekologiczna. Rozwija się w sposób wyjątkowo zrównoważony. Hotele, domki i apartamenty są niedrogie w stosunku do swojej jakości. Nie ma tu zbyt dużego ruchu, ze względu na rolniczy charakter wyspy.

El Hierro zostało uznane przez UNESCO za rezerwat biosfery 22 stycznia 2000 roku. Mieszkańcy bardzo dbają o przyrodę swojej wyspy i nie pozwoliliby w 1986 roku zainstalowano na niej radar wojskowy.  W 2014 roku wyspa stała się całkowicie niezależna energetycznie, wykorzystując jedynie energię odnawialną.

Na obszarze całej wyspy jest darmowa sieć Wi-fi. Podczas instalowania nadajników, zatroszczono się, żeby nie zniszczyć cennego krajobrazu wyspy.